อีกเรื่องที่เราแปลกใจคือ เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่งเรานั่งรถตู้บริษัทกลับจากทำงานพร้อมพนักงานคนอื่นๆ จู่ๆเราได้กลิ่นเหม็นมากพี่คนหนึ่งในรถกำลังเปิดกระจกด้วยเราก็ขอให้ปิดแต่ไม่ได้บอกว่าได้กลิ่นพี่เค้านึกว่าเราหายใจไม่ออกตามฉบับโรคประจำตัวเรา วันรุ่งขึ้นเรามีหน้าที่ลงมาในส่วนงานผลิตเพื่อตามงานเราได้กลิ่นธูปตลอดกลิ่นแรงมาก วันแรกก็นึกว่าแม่บ้านไหว้ศาลพระภูมิพอวันที่สองเราก็ได้กลิ่นอีกก็ยังคิดว่าเป็นของบริษัทข้างๆ บ้าง วันที่สามกลิ่นนั้นเราก็รู้สึกเหมือนเดิมทุกครั้งที่ลงมาในฝ่ายผลิตมีคนเดินข้างๆเรา เราถามว่าได้กลิ่นอะไรไหมเค้าบอกไม่ได้กลิ่น เราก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันมองไปบริษัทข้างๆ เค้าก็ไม่มีไหว้ศาลรวมทั้งที่บริษัทเราด้วย พอวันที่สี่เราไม่ได้ลงไปข้างล่างอีกก็ถามน้องอีกคนที่ลงไปแทนว่าได้กลิ่นธูปหรือเปล่าน้องบอกไม่ เย็นวันนั้นเราเดินไปข้างล่างอีก มีพี่ที่เป็นหัวหน้าผลิตมาถามเราว่ารู้จักคนชื่อสุพรรณ บริษัทลูกค้าหรือเปล่า เราบอกเคยได้ยินชื่อแต่ไม่เคยเห็นหน้าและรู้ว่าพี่ๆข้างล่างจะสนิทกับคนนี้มากๆ ว่างๆก็แวะมาหากัน พวกพี่เค้าบอกว่าคนชื่อสุพรรณเค้าแอบชอบเรา มาบริษัทเราทีไรเค้าบอกอยากเห็นหน้าเรา เราก็ยิ้มๆแต่ต้องหุบทันทีที่พวกพี่เค้าบอกว่า คนชื่อสุพรรณตายแล้ว ตายประมาณสี่ห้าวันแล้วนั่งดูทีวีอยู่ดีๆ ก็ช๊อคตาย แล้วเราก็นับวันที่เรารู้สึกแปลกๆ แล้วมีพี่สองคนเป็นคนรับรู้ว่าเราได้กลิ่นประหลาดมาตลอด พวกพี่เค้าก็พึ่งจะรู้ข่าวกัน หลังจากนั้นเราไม่ได้กลิ่นธูปหรืออะไรอีกเลยแต่ได้ข่าวว่าที่บริษัทลูกค้าเราที่เค้าทำงานตอนมีชีวิตอยู่มีคนเห็นเค้ามาทำงาน โดนไปหลายคนเหมือนกัน
