มีใครเคยถามตัวเองไหม?
เราเป็นแกนกลางของจักรวาลหรือเปล่านะ……….
แค่เอ่ยว่าเราเป็นศูนย์กลางของทุกคน หรือหลายคน สำหรับฉันละน่าเบื่อที่สุด
แต่สำหรับบางคนอาจจะชอบนะ…
ใครๆก็รุมล้อม ใครๆเห็นว่าเราเป็นคนสำคัญ…..
สำหรับฉันละไม่…
ใครจะทำอะไรก็ปล่อยไป ใครจะเป็นยังไงก็ช่างเค้า
ฉันไม่ใช่แม่เหล็กจะมายึดติดอะไรกับตัวฉัน
หรือเพราะฉันต่างขั่วแรงดึงดูด ถึงดึงสิ่งต่างๆเข้ามาหาน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เราไม่อยากมันก็ต้องเป็นแล้วละมั้ง
ฉันไม่รู้ว่าฉันเกิดมาเป็นอะไร
ฉันอาจจะใช่แม่เหล็กจริงๆก็ได้… หรือแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
…………………………..
ฉันไม่ได้ตั้งใจให้ตัวเองเกิดมาเป็นศูนย์กลางนะ
แต่พอเราเข้ามาอยู่ตรงกลาง
แล้วมีสิ่งต่างๆมากมายที่เค้าอยากหมุนรอบตัวเรา
เหมือนเราเป็นดวงอาทิตย์ แล้วมีดาวเคราะห์หมุนรอบตัวเรา ยังไงอย่างนั้น
วันใดที่อาทิตย์หมดแสงลง….สรรพสิ่งจะอยู่อย่างไง
อาทิตย์ให้แสงสว่าง และความร้อนคู่กัน
ดวงอาทิตย์สว่างมากเค้าจะมองเห็นอะไรได้ชัดหรือเปล่า
ดวงอาทิตย์มีความร้อนมาก เค้าจะร้อนภายในตัวเองหรือไม่
เราเคยถามคำถามนี้กันไหม? หรือมีมันเกิดขึ้นในสมองหรือเปล่า
………………………………
บ่อยครั้งที่คนเราเป็นเหมือนห่วงยางลอยบนผิวน้ำเพียงลำพัง
มีเพียงลมที่ช่วยให้สามารถลอยน้ำได้
ในแม่น้ำที่แสนจะกว้างใหญ่
บ่อยครั้งที่นกบ้าง จระเข้บ้างแวะเวียนมาหาด้วยความสงสัยว่าฉันเป็นอะไร
อาจจะเป็นเพราะฉันคือห่วงยางอันเดียวในแม่น้ำแห่งนี้
อาจเป็นเพราะสีสันที่ติดตัวฉันมาแต่กำเนิด
อาจเป็นเพราะฉันไม่มีขนทำไมลอยน้ำได้
อาจเป็นเพราะฉันไม่มีปีก บางครั้งทำไมเห็นฉันลอยกระโดดขึ้นฟ้าได้
………………………………….
แกนโลกเอียงจะเกิดอะไรขึ้น ใครบ้างอยากให้เอียงไปทางไหน
ดวงอาทิตย์ไม่มีแสงแล้วเราจะทำไง พึ่งตัวเองได้ไหม
…………………………………
มีคนประมาณ10คนตกเครื่องบินลงมาแม่น้ำ
บางคนว่ายน้ำเป็น และบางคนว่ายน้ำไม่เป็น
เหลือบเห็นห่วงยาง ลอยอยู่…
คนเป็น 10 ต่างมุงหน้า แย่งชิงห่วงยาง
มีเหตุผลต่างๆ มากมายที่เข้ามา
ฉันว่ายน้ำเป็น… แต่ทำไมละในเมื่อเห็นอยู่ว่ามีห่วงยางตรงนั้นจะว่ายทำไมให้เหนื่อย
ฉันว่ายน้ำไม่เป็น… ไม่มีใครช่วยฉันเลย ฉันกลัวตายจึงอยากได้ห่วงยาง
……………..
ทำไมคนว่ายน้ำเป็น ไม่คิดช่วยคนอื่นบ้าง
ทำไมว่ายน้ำเป็นไม่รีบว่ายดู เผื่อถึงฝั่งแล้วกลับมาช่วยคนที่เหลือทัน
ทำไมคนว่ายน้ำไม่เป็น เคยคิดจะหัดว่ายน้ำบ้างไหม
ทำไมคนว่ายน้ำไม่เป็น ไม่ยอมลดละความอายความกลัวขอความช่วยเหลือจากคนอื่นบ้าง
สุดท้าย..
ต่างคนมุ่งหน้า มาหาห่วงยางน้อย
บางคนก็จมน้ำตายก่อน
ที่เหลือละ ดีใจได้เกาะห่วงยาง
แต่ไม่นานห่วงยางรับน้ำหนักไม่ไหว เกินกำลังตัวเอง
.
แม่น้ำอันกว้างไกล.. รอบข้างเขียวขจี
ผิวน้ำแนบนิ่ง จนได้ยินเสียงลมพัดใบหญ้า
………ห่วงยางและผู้คนก็ค่อยๆจมหายไป………
สุดท้ายก่อนตายก็ไม่วายเสียงบ่นจากผู้คนเหล่านั้น
ทำไมห่วงยางมันเล็กจัง!!
……………………………………..
ห่วงยางน้อย…
เจ้าช่างโดดเดี่ยวซะจริงเลย
T__T